آیا در طول زندگی خود چالش‌هایی با تمرکز، بیش‌فعالی، بی‌قراری و سازماندهی تجربه کرده‌اید؟ آیا تا به حال به این فکر کرده‌اید که آیا ممکن است اختلال نقص توجه/بیش فعالی (ADHD) داشته باشید؟ اختلال نقص توجه یا بیش‌فعالی یا ADHD یک وضعیت رشد مغزی است که در کودکی شروع شده و پس از بالغ شدن نیز ادامه دارد. این وضعیت باعث مشکل در حفظ توجه، بیش فعالی و مشکلات کنترل ناشی از اندام شخص است. با درمان، افراد عموماً می‌توانند زندگی امیدوار راحتی و با کمترین و یا هیچ تأثیری از این وضعیت داشته باشند.
اگرچه ADHD به عنوان یک بیماری که کودکان را تحت تاثیر قرار می‌دهد به خوبی شناخته شده است، بسیاری از بزرگسالان نیز آن را تجربه می‌کنند. ADHD می‌تواند برای روابط اجتماعی افراد و عملکرد شغلی و مدرسه مضر باشد، اما درمان‌های موثری برای مدیریت علائم بیش فعالی بزرگسالان وجود دارد.
در این مقاله از مرکز مشاوره بینش نوین به بررسی علائم و تشخیص بیش‌فعالی و درمان ای دی اچ دی در بزرگسالان می‌پردازیم.
ADHD چیست؟
ADHD یک اختلال رشدی است که با الگوی مداوم بی‌توجهی، بیش‌فعالی و یا تکانشگری همراه است. علائم ADHD می‌تواند به طور قابل توجهی با فعالیت‌ها و روابط روزانه فرد تداخل داشته باشد. ADHD از دوران کودکی شروع می‌شود و می‌تواند تا سال‌های نوجوانی و بزرگسالی ادامه یابد.
برای راه‌های درمان بیش‌فعالی در بزرگسالان، به مطالعه ادامه مطلب بپردازید.
اختلال نقص توجه/بیش فعالی بزرگسالان چیست؟
اختلال نقص توجه/بیش فعالی وضعیتی است که بر رشد مغز شما تأثیر می‌گذارد و از کودکی شروع می‌شود. در حالی که افراد معمولاً از این وضعیت رشد می کنند، بسیاری از آنها چنین نمی کنند.
در کودکان، ADHD می تواند بر چیزهایی مانند عملکرد مدرسه و مهارت های اجتماعی تأثیر بگذارد. این می تواند اثرات بسیار مشابهی در بزرگسالان داشته باشد و بر مواردی مانند عملکرد کاری، دوستی ها، روابط و سلامت روان تأثیر بگذارد.
مقایسه رفتار معمولی و رفتار ADHD
تقریباً هر فردی در مقطعی از زندگی خود علائمی مشابه ADHD دارد. اگر مشکلات شما اخیراً وجود داشته باشد یا فقط گاهی اوقات در گذشته رخ داده باشد، احتمالاً ADHD ندارید. ADHD تنها زمانی تشخیص داده می‌شود که علائم آنقدر شدید باشد که باعث ایجاد مشکلات مداوم در بیش از یک بخش از زندگی شما شود. این علائم پایدار و مخرب را می‌توان در اوایل دوران کودکی ردیابی کرد.
تشخیص ADHD در بزرگسالان می‌تواند کمی دشوار باشد، زیرا برخی از علائم ADHD مشابه علائم ناشی از سایر شرایط مانند اضطراب یا اختلالات خلقی است. و بسیاری از بزرگسالان مبتلا به ADHD حداقل یک بیماری روانی دیگر مانند افسردگی یا اضطراب نیز دارند. درمان adhd در بزرگسالان نیز مانند تشخیص آن کمی دشوارتر است.
چه چیزی باعث ADHD می‌شود؟
محققان مطمئن نیستند که چه چیزی باعث ADHD می‌شود، اگرچه بسیاری از مطالعات نشان می‌دهد که ژن‌ها نقش زیادی دارند. مانند بسیاری از اختلالات دیگر، ADHD احتمالاً ناشی از ترکیبی از عوامل است. علاوه بر ژنتیک، محققان در حال بررسی عوامل محیطی احتمالی هستند که ممکن است خطر ابتلا به ADHD را افزایش دهند و نیز تحقیقاتی در حال انجام است که مشخص شود چگونه آسیب‌های مغزی، تغذیه و محیط‌های اجتماعی ممکن است در ADHD نقش داشته باشند.
اما به‌طور کلی، روان‌پزشکان دو دلیل را برای ADHD شناخته‌اند:
۱. تفاوت ساختار مغز
داشتن ADHD به این معنی است که احتمالاً تفاوت‌های ظریف – اما مهم – در ساختار مغز شما وجود دارد. بخش کلیدی عملکرد مغز شما، نحوه‌ی ایجاد ارتباط بین بخش‌های مختلف آن است. افراد مبتلا به ADHD به نظر می‌رسد دارای کمترین ارتباطات در بخش‌های خاصی هستند، یا این بخش‌ها ممکن است کمی کوچک‌تر از آنچه در افراد بدون ADHD وجود دارد، باشد. مناطق آسیب دیده در مدیریت عملکردهای اجرایی کلیدی هستند.
۲. تغییرات شیمیایی مغز
مغز شما به شبکه‌هایی از سلول‌های تخصصی به نام نورون‌ها متکی است که سیگنال‌ها را در سراسر مغز ارسال می‌کنند و منتقل می‌کنند. این پیام‌ها شکل‌گیری اندیشه‌ها، حرکت عضلانی و موارد دیگری است که مغز شما به آن نیاز دارد. برای انتقال این پیام‌ها از یک نورون به نورون دیگر، مغز شما به ویژه به مواد شیمیایی ویژه‌ای به نام نوروترانسمیترها نیاز دارد. تحقیقات نشان می‌دهد که ADHD ممکن است باعث عدم تعادل یا کمبودی در برخی از انتقال‌دهنده‌های عصبی، به‌ویژه دوپامین و نوراپی نفرین (همچنین به عنوان نورآدرنالین در نقاط خاصی از جهان شناخته می‌شود) شود. بدون مقدار مناسب یا ترکیبی از انتقال‌دهنده‌های عصبی، مغز شما نمی‌تواند آنطور که باید عمل کند.
ADHD در بزرگسالان چگونه تشخیص داده می شود؟
معمولا یک روانشناس یا روانپزشک و یا مشاوره کودک، می‌تواند ADHD را بر اساس سابقه پزشکی و علائم فعلی شما تشخیص دهد. به عنوان بخشی از تشخیص ADHD، پزشک شما در مورد علائم شما که در دوران کودکی داشتید می‌پرسد. معمولا شامل یک پرسشنامه است که به طور خاص برای تشخیص ADHD طراحی شده است. در حال حاضر، هیچ آزمایش آزمایشگاهی یا پزشکی وجود ندارد که بتواند به تشخیص دقیق ADHD کمک کند.
ADHD چگونه بر بزرگسالان تأثیر می‌گذارد؟
برخی از بزرگسالانی که ADHD دارند نمی‌دانند که به آن مبتلا هستند. افراد بزرگسال ممکن است احساس کنند که پایبندی به یک شغل، یا به یاد داشتن قرارهای ملاقات غیرممکن است. کارهای روزانه مانند بیدار شدن در صبح، آماده شدن برای خروج از خانه برای کار، رسیدن به موقع سر کار، و کارآمد بودن در محل کار می‌تواند برای بزرگسالان مبتلا به ADHD تشخیص داده نشده چالش برانگیز باشد. بزرگسالان مبتلا به ADHD ممکن است بی‌قرار به نظر برسند و ممکن است سعی کنند چندین کار را همزمان انجام دهند. آنها گاهی اوقات به جای برداشتن گام‌های لازم برای کسب پاداش بیشتر، راه‌حل‌های سریع را ترجیح می‌دهند. اگر فکر می‌کنید نقص توجه در شغل و کار شما موثر است، می‌توانید یک جلسه با یک متخصص در حوزه مشاوره شغلی داشته باشید.
ADHD یک فرد تا بزرگسالی ممکن است تشخیص داده نشود، زیرا معلمان یا خانواده این بیماری را در سنین پایین‌تر تشخیص نداده‌اند، یا تا زمانی که نیازهای بزرگسالی را تجربه نکرده‌اند، به‌ویژه در محل کار، نسبتاً خوب مدیریت کرده‌اند.
هیچ وقت برای تشخیص و درمان ADHD در بزرگسالی و هر بیماری روانی دیگری که ممکن است با آن رخ دهد دیر نیست. درمان موثر می‌تواند زندگی روزمره را برای بسیاری از بزرگسالان و خانواده‌هایشان آسان‌تر کند.
علائم ای دی اچ دی چیست؟
علائم ADHD بزرگسالان بسیار شبیه به علائم دوران کودکی است. با این حال، ممکن است کمی متفاوت به نظر برسند زیرا زندگی بزرگسالی شامل فعالیت‌های متفاوتی است. برای مثال، ممکن است به جای علائم یا اثرات مربوط به مدرسه، علائم یا اثرات مربوط به شغل را تجربه کنید.
| سطوح شدت ADHD | ||
| خفیف | معیارهای تشخیص وجود دارد | علائم کافی نیست |
| متوسط | معیارهای تشخیص وجود دارد | علائم باعث برخی اختلالات می‌شوند |
| شدید | همه‌ی معیارهای تشخیص وجود دارد | اختلالات در زندگی شخصی و اجتماعی |
سطوح شدت عبارتند از:
- خفیف: این سطح به این معنی است که شما معیارهای تشخیص را دارید، اما علائم شما خیلی فراتر از حداقل معیارها نیست.
- متوسط: این بدان معنی است که علائم شما باعث اختلالات قابل توجهی در کار یا تعاملات اجتماعی شما می‌شود.
- شدید: این بدان معناست که علائم شما به طور جدی بر کار و/یا زندگی اجتماعی شما تأثیر می‌گذارد. افرادی که علائم شدید دارند ممکن است در حفظ شغل و حفظ روابط با مشکل مواجه شوند.
علائم نقص توجه
علائم بی‌توجهی می‌تواند تأثیر منفی بر روابط اجتماعی، کار بخش‌های دیگر زندگی شما بگذارد. برای داشتن زیرگروه بی‌توجهی ADHD، باید حداقل شش مورد از موارد زیر را داشته باشید که بیش از شش ماه طول بکشد:
- خطاهای ناشی از بی‌توجهی: منجر به اشتباهات و بی‌دقتی وعدم توجه به جزئیات می‌شود. می‌تواند باعث مشکلاتی در عملکرد کاری و عملکرد تحصیلی شود.
- مشکل در تمرکز: می‌تواند باعث شود که توجه شما در طول مکالمات، جلسات، سخنرانی‌ها یا سمینارها و مطالعه یا مطالعه طولانی منحرف شود.
- وقتی دیگران با شما صحبت می‌کنند در گوش دادن یا توجه کردن مشکل دارید: می‌تواند مانند حواس پرتی، رویاپردازی یا خیره شدن به محیط به نظر برسد.
- مشکل در پیگیری و تکمیل وظایف: این بدان معنی است که شما سریعاً کارها یا پروژه‌های جدید را شروع می‌کنید و در تمام کردن و تکمیل آنها مشکل دارید.
- مشکل در سازماندهی و اولویت‌بندی: شما در مدیریت زمان، برنامه‌ریزی و رسیدن به اهداف مشکل دارید، به خصوص اهدافی که برای رسیدن به آنها گام‌های متعددی برداشته می‌شود. این مشکل می‌تواند شما را نامرتب یا بی‌نظم نشان دهد، یا باعث ایجاد مشکل در به موقع بودن یا رعایت ددلاین‌ها شود.
- دوست نداشتن یا اجتناب از کار خسته‌کننده: این مشکل انجام کارهای خسته‌کننده که نیاز به توجه شما دارند را برای شما سخت‌تر می‌کند.
- از دست دادن، جا انداختن یا فراموش کردن چیزها: این به معنای حواسپرتی یا بی‌توجهی است. ممکن است اقلامی مانند کیف یا کیف پول، تلفن همراه یا کلید خود را در جاهای اشتباه قرار دهید. گاهی اوقات، وسایل را در مکان‌های عجیب و غریب رها می‌کنید – برای مثال، ممکن است ناخواسته کلیدهای خود را در یخچال بگذارید.
- به راحتی حواستان پرت می‌شود: این مشکل ممکن است هم به دلیل اتفاقاتی که در اطراف شما می‌افتد باشد و هم به دلیل اینکه که ذهنتان تمایل به حواسپرتی دارد.
- در روتین روزانه فراموش‌کار هستید: ممکن است در به‌یاد نگه‌داشتن وقت‌ها، انجام کارهای کوچک، پرداخت قبوض و خرید ضروریات خانه دچار مشکل شوید.
علائم بیش‌فعالی
بیش‌فعالی و بی‌قراری در ADHD بسیار رایج است. بی‌قراری می‌تواند مشکلاتی در مهارت‌های اجتماعی و تعاملات ایجاد کند. برای تشخیص و درمان ADHD در بزرگسالان، باید حداقل شش مورد از موارد زیر را داشته باشید که بیش از شش ماه طول بکشد:
(عکس ۵)
- بی‌قراری مکرر: ممکن است مانند جهش پا، ضربه زدن با پاهایتان، بازی با خودکار یا چک کردن مکرر تلفنتان و موارد دیگر باشد.
- بی‌قراری و مشکل در نشستن در زمان انتظار: باعث وقفه‌های مکرر برای ایستادن یا راه رفتن شما می‌شود.
- بی قرار: احساس ناراحتی در بی‌حرکتی می‌کنید.
- مشکل در ساکت انجام دادن کارهایی که از آن لذت می‌برید: این امر به ویژه در زمان استراحت، سرگرمی‌ها یا سایر فعالیت‌های سرگرم کننده یا آرامش بخش صدق می‌کند. ممکن است با خود صحبت کنید یا به طور معمول کلمات یا عبارات بی‌معنی را با صدای بلند بگویید.
- سطح فعالیت غیرمعمول بالا: باعث می‌شود به نظر برسد که دائماً مشغول هستید یا عجله دارید.
- حرف زدن زیاد: طوری صحبت می‌کنید که گویی فیلتری ندارید، بیش از حد خودتان را توضیح می‌دهید یا به اصطلاح «اطلاق اطلاعات» (یک اصطلاح غیررسمی است که به معنای صحبت طولانی با هیجان در مورد موضوعی است که از آن لذت می‌برید).
- مشکلاتی در مکالمات: این بدان معنی است که شما در مکالمات مشکل دارید زیرا به طور بی‌قرار صحبت می‌کنید. اغلب حرف دیگران را قطع می‌کنید، جملات دیگران را تمام می‌کنید یا بدون اینکه فکر کنید دیگران در مورد آنچه شما می‌گویید چه احساسی دارند صحبت می‌کنید.
- مشکل در صبور بودن در صف نوبت: به عنوان مثال، داشتن مشکل در صف انتظار یا سخت بودن صبر برای چیزی که می‌خواهید یا نیاز دارید.
حال که به بررسی علائم adhd پرداختیم، به سراغ راه‌های درمان adhd در بزرگسالی می‌رویم.
بیش فعالی در در بزرگسالان چگونه درمان می‌شود؟
برای درمان ADHD در بزرگسالی، هیچ راه قطعی‌ای ارائه نشده است. اما می‌توان آن را با روش‌هایی کنترل کرد. در ادامه به معرفی این روش‌ها می‌پردازیم.
۱. داروها
دارو رایج‌ترین و موثرترین راه برای درمان ADHD در بزرگسالی است و انواع مختلفی از داروها می‌توانند آن را درمان کنند. چند نمونه از این انواع شامل محرک‌ها، غیر محرک‌ها و داروهای ضدافسردگی است.
ممکن است لازم باشد داروها و دوزهای متفاوتی را امتحان کنید تا داروی مناسب خود را پیدا کنید.
۲. راهبردهای روان‌درمانی و انطباق و سازگاری
بسیاری از بزرگسالان مبتلا به ADHD از درمان‌هایی مانند روان‌درمانی استفاده می‌کنند. همچنین ممکن است از استراتژی‌های سازگاری مانند تنظیم روتین، داشتن برنامه‌ریزی یا دفترچه یادداشت و برنامه‌های تلفن هوشمند استفاده کنند. روانپزشک شما می‌تواند در مورد روش‌های درمانی و داشتن سبک زندگی درست و مفید، اطلاعات بیشتری به شما بدهد.
۳. مراقبت از شرایط مرتبط
همان‌طور که گفتیم، در بزرگسالان مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی، متداول است که شرایط سلامتی دیگری نیز وجود داشته باشد، به خصوص شرایط مرتبط با سلامت روان. برخی از مثال‌های این شرایط عبارتند از:
- اضطراب، به ویژه اضطراب اجتماعی.
- افسردگی.
- اختلالات یادگیری خاص، مانند نارساخوانی یا دیسکالکولیا.
- استرس و مشکلات مربوط به سلامتی
- اختلالات مصرف مواد
تسهیلات و تطابق در محل‌کار برای افراد مبتلا به ADHD
تسهیلات محیط کاری ابزارها و تغییراتی هستند که به شما کمک می‌کنند شرایط خود را مدیریت کنید. این تسهیلات همچون چهارپایه برای افراد کوتاه قد است؛ یک پله به شخص کوتاه‌تر امکان می‌دهد همان ارتفاعاتی را که افراد بلندتر دارند برسد.
در ایالات متحده، بر اساس قانون آمریکایی‌های دارای معلولیت (ADA)، برخی از افراد مبتلا به علائم ADHD که در کار آنها اختلال ایجاد می‌کند، ممکن است واجد شرایط تسهیلات کاری معقول باشند.
مؤسسه اصلی مسئول، وزارت کار است که شامل دفتر سیاست اشتغال افراد معلول (ODEP) آن است. این دفتر همچنین شبکه تسهیلات شغلی (JAN) را اداره می‌کند، که به افراد نیازمند کمک در مورد مشکلات و سوالات مربوط به تسهیلات شغلی کمک و راهنمایی رایگان و محرمانه ارائه می‌دهد.
نمونه‌هایی برای درمانADHD در بزرگسالان در محیط کار عبارتند از:
- استراحت‌هایی که به شما فرصت می‌دهد تا بایستید و راه بروید.
- هدفون حذف نویز برای به حداقل رساندن حواس پرتی از سر و صدا.
- دورکاری.
مزایای ADHD
افراد مبتلا به ADHD مغزهای متفاوتی دارند و این تفاوت‌ها همیشه منفی نیستند. تحقیقات نشان می‌دهد که آنها اغلب می‌توانند به مزیت‌ها یا نقاط قوت تبدیل شوند. برخی از آنها عبارتند از:
- خلاقیت: افراد مبتلا به ADHD معمولاً در حرفه‌های خلاق برتری دارند. تفاوت در نحوه عملکرد مغز شما می‌تواند یافتن راه‌حل‌های غیر‌متعارف یا نوآورانه را آسان‌تر کند.
- انرژی و انگیزه: بیش‌فعالی می‌تواند یک نیروی محرکه قوی باشد و شما را به سمت رسیدن به اهداف سوق دهد.
- تمرکز بیش از حد: می‌توانید روی کارهای جالب یا سرگرم‌کننده “فوکوس بیش از حد” داشته باشید. کارشناسان این توانایی را با سطوح بالاتر بهره‌وری و موفقیت مرتبط می‌دانند.
- توافق‌پذیری: افراد مبتلا به ADHD اغلب با اطرافیان خود موافق‌تر و همدل‌تر هستند. شما می‌توانید یک “بازیکن تیم” قوی باشید و اغلب می‌خواهید به دیگران کمک کنید.
کسب و کارها و شرکت‌ها نیز از جنبه‌های مثبت ADHD آگاه هستند. بسیاری از شرکت‌ها به دنبال استخدام افراد مبتلا به اختلال نقص توجه (از جمله کسانی که دارای ADHD هستند) برای موقعیت‌هایی هستند که تفاوت‌های مغزی آنها مزیت محسوب می‌شود.
چگونه از خودم مراقبت کنم؟
اگر مبتلا به ADHD هستید، روانپزشک شما می‌تواند دارو تجویز کند و درمان‌ها و کارهایی را که می‌توانید در زندگی خود انجام دهید که می‌تواند به این وضعیت کمک کند، توصیه کند. برخی از بهترین کارهایی که می‌توانید انجام دهید عبارتند از:
- داروهای خود را طبق دستور مصرف کنید. مهم است که داروهای ADHD را دقیقاً طبق دستور مصرف کنید. اگر داروهای محرک مصرف می‌کنید، مصرف آنها طبق دستور از وابستگی یا اعتیاد نیز جلوگیری می‌کند.
- یافتن راه‌هایی برای سازگاری و جبران. ADHD می‌تواند از فردی به فرد دیگر بسیار متفاوت به نظر برسد، بنابراین استراتژی‌هایی که به شما کمک می‌کنند جبران کنند، می‌توانند بسیار متفاوت باشند. آنچه برای شما مفید است را پیدا کنید و آن استراتژی‌ها را در زندگی خود بسازید. آنها می‌توانند زندگی با ADHD را آسان‌تر کنند و روی اثرات ADHD کار کنند.
- بهره‌گیری از تکنولوژی. برنامه‌های گوشی‌های هوشمند و سایر ابزارهای تکنولوژیکی می‌توانند به شما در سازگاری با این شرایط کمک کنند. همچنین جوامع آنلاینی وجود دارد که در آن افراد مبتلا به ADHD اطلاعات را به اشتراک می‌گذارند و تجربیات خود را مورد بحث قرار می‌دهند. این‌ها می‌توانند منابعی برای کمک به درک بهتر و سازگاری با این شرایط باشند.
اختلالات روانی همراه‌شونده با ADHD
اگرچه ADHD مشکلات روانی یا رشدی دیگری ایجاد نمی‌کند، اختلالات دیگر اغلب همراه با ADHD رخ می‌دهند و درمان را چالش برانگیزتر می‌کنند. این شامل:
- اختلالات خلقی. بسیاری از بزرگسالان مبتلا به ADHD نیز افسردگی، اختلال دوقطبی یا اختلال خلقی دیگری دارند. در حالی که مشکلات خلقی لزوماً مستقیماً به دلیل ADHD نیست، الگوی مکرر شکست‌ها و ناامیدی‌های ناشی از ADHD می‌تواند افسردگی را بدتر کند.
- اختلالات اضطرابی. اختلالات اضطرابی اغلب در بزرگسالان مبتلا به ADHD رخ می‌دهد. اختلالات اضطرابی ممکن است باعث نگرانی شدید، عصبی بودن و سایر علائم شود. اضطراب می‌تواند با چالش‌ها و مشکلات ناشی از ADHD بدتر شود.
- سایر اختلالات روانپزشکی. بزرگسالان مبتلا به ADHD در معرض خطر ابتلا به سایر اختلالات روانپزشکی مانند اختلالات شخصیت، اختلال انفجاری متناوب و اختلالات مصرف مواد هستند.
- ناتوانی‌های یادگیری. بزرگسالان مبتلا به ADHD ممکن است در تست‌های تحصیلی امتیاز کمتری نسبت به سن، هوش و تحصیلاتشان داشته باشند. اختلالات یادگیری می‌تواند شامل مشکلات در درک و برقراری ارتباط باشد.
جمع‌بندی
اختلال توجه و بیش‌فعالی در بزرگسالان یک مشکل قابل توجه است که ممکن است تاثیر زیادی بر کیفیت زندگی فرد داشته باشد. تشخیص این بیماری در بزرگسالان ممکن است دشوار باشد، اما با استفاده از روش‌های چندگانه ارزیابی می‌توان به تشخیص درست رسید. درمان بیش‌فعالی در بزرگسالان نیازمند رویکردهای چندگانه است که شامل آموزش‌های رفتاری، مشاوره روانشناختی، داروها، تغییرات سبک زندگی و پشتیبانی اجتماعی است. همچنین، برای مواجهه با این مشکل، رویکردهای معاصر مانند تکنولوژی و داروهای نوین نیز در دسترس قرار گرفته‌اند. با درک صحیح از این بیماری و توسعه روش‌های درمانی بهینه، بزرگسالان مبتلا به ADHD می‌توانند به طور مؤثری در مدیریت این مشکل کمک کنند و کیفیت زندگی خود را بهبود بخشند.
سوالات متداول
ADHD چیست؟
ADHD یا اختلال توجه و بیش‌فعالی در بزرگسالان یک اختلال رفتاری است که علایمی مانند عدم توجه، بیش‌فعالی و افزایش عملکرد حرکتی را دربرمی‌گیرد.
چه علایمی در ADHD بزرگسالان وجود دارد؟
علایم ADHD در بزرگسالان ممکن است شامل سختی در حفظ تمرکز، عدم قادر بودن به انجام وظایف روزانه، خشونت‌آمیز بودن در رفتار، عدم تمایل به نشستن به طور طبیعی، سختی در سازماندهی و مشکلات در مدیریت زمان باشد.
درمان ADHD در بزرگسالان چگونه است؟
ADHD در بزرگسالان قابل درمان است. با راهنمایی مناسب از تیم درمانی، بزرگسالان می‌توانند بهبود مسائل مربوط به ADHD خود را تجربه کنند و راه‌حل‌های کاربردی برای مدیریت علائم بیماری خود پیدا کنند.
این وضعیت چقدر شایع است؟
ADHD در بزرگسالان نسبتاً شایع است. کارشناسان تخمین می‌زنند که این بیماری بین ۲.۵ تا ۶.۷۶ درصد از بزرگسالان در سراسر جهان را تحت تاثیر قرار می‌دهد. یعنی این وضعیت بین ۱۳۹ تا ۳۶۰ میلیون نفر در سراسر جهان را تحت تاثیر قرار م دهد.
کارشناسان تخمین می‌زنند که ۱۵ تا ۲۰ درصد بزرگسالانی که در کودکی تشخیص داده شده‌اند، هنوز به طور کامل معیارهای آن را دارند و ۴۰ تا ۶۰ درصد دیگر حداقل برخی از علائم را دارند.
تفاوت بین ADD بزرگسالان با ADHD بزرگسالان چیست؟
ADD یک نام قدیمی است که به زیرگروه بی‌توجهی ADHD اشاره دارد. در سال ۱۹۸۷، انجمن روانپزشکی آمریکا نام این بیماری را به نام «اختلال کمبود توجه/بیش فعالی» گذاشت. جدیدترین ویرایش متنی راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی، ویرایش پنجم (DSM-5-TR™)، این بیماری را به زیرگروه‌های بی توجه، بیش فعالی/بی‌قراری و ترکیبی تقسیم می‌کند.
