EMDR (Eye Movement Desensitization and Reprocessing)

به منظور درمان اختلالات مرتبط با تروما طراحی شده‌اند. این روش درمانی توسط فرانسیس شاپیرو توسعه داده شد و بر اساس تحریکات دوگانه (bilateral stimulation) کار می‌کند. این تحریکات می‌تواند به صورت حرکات چشم، ضربه‌های لمسی یا صدا باشد.

درمان EMDR شامل هشت مرحله اصلی است که به شرح زیر می‌باشد:

1. تاریخچه‌گیری و برنامه‌ریزی درمان:

• درمانگر تاریخچه کامل زندگی و تجربیات تروما را از بیمار می‌گیرد.
• شناسایی خاطرات و تجربیاتی که باید پردازش شوند.

2. آماده‌سازی:

• آموزش تکنیک‌های آرام‌سازی و ایجاد اطمینان در بیمار.
• توضیح فرآیند EMDR و انتظارات از درمان.

3. ارزیابی:

• شناسایی خاطرات هدف و ارزیابی ابعاد آنها.
• انتخاب تصویر، باور منفی و باور مثبت مرتبط با هر خاطره.

4. تحریک دوگانه:

• استفاده از حرکات چشم یا تحریکات دیگر برای پردازش خاطرات.
• هدف این است که بیمار بدون اضطراب شدید، خاطره را مجدداً تجربه کند.

5. پذیرش و پردازش:

• بیمار اجازه می‌دهد تا افکار و احساسات به‌صورت طبیعی جریان پیدا کنند.
• درمانگر در صورت نیاز مسیر را هدایت می‌کند.

6. باور مثبت:

• تقویت باورهای مثبت جدیدی که بیمار با آنها احساس راحتی می‌کند.
• اندازه‌گیری شدت این باورها و افزایش آن‌ها.

7. جسمانی‌سازی:

• بررسی و پردازش هرگونه واکنش جسمانی باقی‌مانده.
• کمک به بیمار برای آرام‌سازی بدن.

8. ارزیابی مجدد:

• بررسی تغییرات و پیشرفت‌ها در جلسات بعدی.
• برنامه‌ریزی برای ادامه درمان در صورت نیاز.

این مراحل به درمانگر کمک می‌کند تا به‌صورت سیستماتیک و موثر خاطرات تروما را پردازش کن