- ویژگیهای شخصیتی، بهویژه برونگرایی و عدم موافق بودن با دیگران، پیشبینی کنندههای مهم تنهایی هستند.
- مهارت خودکنترلی برای موفقیت در زندگی بسیار ضروری است، و همینطور درباره تعاملات اجتماعی بسیار صادق است.
- دیگران ممکن است افرادی که از نظر خودکنترلی ضعف دارند را نادیده بگیرند و کنار بگذارند زیرا نمیتوانند درباره رعایت هنجارهای اجتماعی به آنها اعتماد کنند.
ما انسانها موجوداتی اجتماعی هستیم که برای شکوفایی و رشد نیاز به روابط نزدیک شخصی داریم. وقتی ارتباط ما با دیگران کم باشد، احساس تنهایی میکنیم.
تنهایی نه تنها احساس بدی در ما ایجاد میکند، بلکه در طولانیمدت بهسلامت جسمی و روانی ما آسیب میزند.
احساس تنهایی احتمالاً بهعنوان یک حالت ناخوشایند تکاملیافته است که ما را بهسوی همنشینی با دیگران سوق میدهد. در حالیکه دنیای به هم پیوسته ما میتواند بیشتر از قبل، امکان ملاقات با افراد بیشتری را رقم بزند، ناشناخته بودن فضای زندگی مدرن، میتواند شناخت دیگران را بیش از هر زمان دیگری برایمان دشوار سازد. بسیاری از مردم زندگی اجتماعی پربار و رضایت بخشی دارند، اما بسیاری دیگر از تنهایی مزمن رنج میبرند. در مطالعهای نشان دادهشده است که دو سوم آمریکاییها احساس تنهایی متوسط تا شدید دارند و در گزارشی دیگر آمده است که، یک سوم انگلیسیها “اغلب یا خیلی اوقات” احساس تنهایی میکنند. بهواقع برای چنین تجربههای گستردهای که نشان میدهد سلامت روانبخش عظیمی از افراد در جامعه مدرن تهدید میشود، چه تدابیری در نظر گرفتهشده است؟
همچنین شما می توانید مطالب روانشناسی روز را ملاحضه نمایید.
نقش ویژگیهای شخصیتی
تحقیقات پیشین با تمرکز بر ویژگیهای شخصیتی بهعنوان پیشبینی کننده تنهایی مطرح بوده است. مدل استاندارد شخصیت در روانشناسی به مدل ۵ عاملی شخصیت معروف است و از ۵ ویژگی زیر تشکیل شده است:
- گشودگی یا باز بودن، به میزان علاقه شما در داشتن تجربیات جدید بستگی دارد
- وظیفهشناسی و با وجدان بودن، چقدر قابلاطمینان و مورد اعتماد هستید
- برونگرایی، به این معنی است که تا چه حد انرژی خود را به دنیای بیرون خود و در ارتباط با دیگران اختصاص میدهید
- موافقت و همدلی، چقدر راحت با دیگران کنار میآیید، افراد دارای این خصوصیت تمایل بیشتری برای همکاری با دیگران دارند
- روان رنجوری نوروتیسیزم یا سرشت مضطرب، چگونه مستعد افسردگی، اضطراب، ترس، بدخلقی، نگرانی و حسادت هستید
به احتمال خیلی زیاد با دانستن درباره هر یک از خصوصیتهای بالا میتوانید به راحتی حدس بزنید کدام یک از این ویژگیهای شخصیتی بهدرستی پیشبینی کننده تنهایی هستند.
افرادی که از نظر برونگرایی ضعف دارند (یعنی درونگرا هستند یا گاهی اوقات از نظر ارتباط اجتماعی معذب هستند) و افرادی که از نظر توافق پذیری سخت با دیگران کنار میآیند (از مهارتهای اجتماعی خوبی برخوردار نیستند) تمایل دارند سطح بالایی از تنهایی را گزارش دهند. اگرچه، با دانستن درباره خصوصیتهای شخصیتی بهطور خیلی محدود میتوان پیشبینی کرد که چه کسی تنها خواهد بود، زیرا روانشناسی انسان، بحثی بسیار پیچیده است و همیشه دلایل متعددی برای هر پدیدهای وجود دارد. این مشاهدات باعث شده است که اولگا استاورووا، روانشناس دانشگاه تیلبورگ (در هلند) و همکارانش به این مهم دست یابند که آیا منابع دیگری هم وجود دارد که بتواند عوامل تنهایی انسان را پیشبینی و شناسایی کند؟
همچنین شما می توانید خلاصه مطالب آموزشی روان شناسی رو در قسمت اینفوگراف های سایت ملاحضه نمایید.
مهارت خودکنترلی و موفقیت در زندگی
خودکنترلی بیشتر به دنبال اهداف بلندمدت است تا اهداف کوتاهمدت، و این یک جزء اساسی برای موفقیت در زندگی است.
بهعنوان مثال، برای موفقیت در جامعه مدرن به آموزش مناسب نیاز دارید، این به این معنی است که حتی وقتی دوستانتان در حال خوشگذرانی و تفریح در بیرون خانه هستند همواره در پی آموزش و یادگیری مطلبی باشید. تحقیقات گسترده نشان میدهد افرادی که مهارت بالایی در کنترل خود دارند، بیشتر از افرادی که در کنترل انگیزههای خود مشکل دارند، درآمد کسب میکنند، از سلامت جسمی و روحی مناسبی برخوردار هستند و از زندگی خود راضیتر هستند. مواظب باشیم که احساسات، ما را کنترل نکنند و این ما باشیم که با خودکنترلی مهار احساسات مخصوصاً از نوع منفی آن را در دست داشته باشیم تا از زندگی خود لذت بیشتری ببریم.
رمز موفقیت در زندگی اجتماعی خوب داشتن این است که مهارتهای خودکنترلی را کامل یاد بگیریم.
کنار آمدن با دیگران به معنای کنار آمدن با عادات آزاردهنده دیگران است، رعایت موضوعات گفتگوی قابل قبول اجتماعی، همراهی و توافق با خواستههای گروه و نشان دادن علاقه خودمان به افرادی که با آنها معاشرت میکنیم.
شخصی که از روی کمرویی یا عدم محبوبیت در حاشیه یک فعالیت اجتماعی باقی میماند و مهارت اجتماعی پایینی در برقراری ارتباط با دیگران دارد به خاطر داشتن تواناییهای “طبیعی” برای کنار آمدن و سرگرمی با دیگرانی که بهراحتی با جمع دوستان ارتباط میگیرند حسادت میورزند. اما در واقع مهارتهای اجتماعی آموخته میشوند. افراد برونگرای واقعی این مهارتها را در اوایل کودکی به دست آوردند و چنان تربیتشدهاند که به نظر میرسد غریزی است. اما حتی قلبهای تنها میتوانند بهراحتی مهارتهای اجتماعی را بیاموزند که میتواند به آنها کمک کند پوسته تنهایی خود را بشکنند و در جمعهای اجتماعی خود را نشان دهند.
همانطور که خانم اولگا استاورووا و همکارانش در دانشگاه تیلبرگ هلند اشاره کردند، کنترل خود در قلب هر تعامل اجتماعی موفق قرار دارد. افراد برونگرا نیازها و علایق همراهان خود را بر نیاز خود مقدم میدارند.
در مقابل، افراد تنها، در تلاشهای ناموفق خود برای برقراری ارتباط با دیگران، تمایل دارند که بر احساسات و خواستههای درونی خود تمرکز کنند و توجهی به بیرون و اطرافیان ندارند. از آنجا که افراد تنها بهعنوان یک همراه و همدمی ناخوشایند از دید دیگران هستند، آنها افرادی را که میخواهند خودشان را به ایشان نزدیک کنند بهشدت از خود میرانند و اجازه نزدیک و شناختن بیشتر نمیدهند. استاورووا و همکارانش اظهار داشتند این تمایل به فکر کردن درباره احساسات ناخوشایند کنونی به جای سعی در ایجاد تجربههای شادتر در آینده نزدیک همگی از عدم کنترل خود ناشی میشود.
هم اکنون با مشاوران بینش نوین مشاوره آنلاین بگیرید
فقدان خودکنترلی و طردشدگی اجتماعی
این مشاهدات موجب شد تا استاورووا و همکارانش فرضیههای زیر را درباره افرادی که ازنظر خودکنترلی دچار ضعف هستند ارائه دهند:
- آنها نسبت به افرادی که مهارت خودکنترلی خوبی دارند تمایل بیشتری در تنها ماندن از خود نشان میدهند
- از دید دیگران افراد غیرقابلاعتمادی هستند
- آنها طردشدهاند زیرا دیگران به آنها اعتماد ندارند که طبق قوانین تعامل اجتماعی با آنها ارتباط برقرار کنند
محققان این فرضیهها را در یک سری مطالعات آزمایش کردند. مطالعه اول شامل یک نظرسنجی بود که طی آن میزان کنترل و تنهایی پاسخدهندگان و همچنین ۵ ویژگی بزرگ شخصیتی آنها را اندازهگیری کرد. نتایج به دست آمده با یافتههای قبلی و با فرضیه سازگار بود. افرادی که سطح بالایی از تنهایی را گزارش میکردند، در برونگرایی و موافق پذیری امتیاز کمتری کسب کردند، و این نشان میدهد آنها برای تعاملات اجتماعی موفق مهارت ندارند.
اما بسیاری از این افراد نیز خودکنترلی پایینی دارند، که نشان میدهد این خود یک منبع تنهایی بالاتر و فراتر از صفات ۵ عاملی شخصیت است که قبلاً به آنها اشاره کردیم.
مطالعه دوم یک مطالعه روزانه بود که در آن شرکتکنندگان به طور روزانه از میزان شکست در خودکنترلی و احساس تنهایی خبر میدادند. نتایج نشان داد که عدم خودکنترلی در یک روز احساس تنهایی بیشتری را در روز بعد پیشبینی میکند، این حاکی از آن است که خودکنترلی پایین منجر بهتنهایی بیشتر میشود و نه برعکس (احساس تنهایی منجر به خودکنترلی پایین نمیشود). مطالعه سوم این فرضیه را آزمایش میکند که دیگران، افرادی که خودکنترلی ندارند را از طرد میکنند زیرا آنها را غیرقابلاعتماد میدانند. شرکتکنندگان داستانی را درباره شخصی که در حال بازدید یک فروشگاه الکترونیکی است، میخوانند که یا یک تلفن جدید را از روی هوس خریداری میکند یا اینکه به تلفنها نگاه میکند اما در نهایت خریدی انجام نمیدهد. شرکتکنندگان درباره شخصی که رفتارش از روی بیفکری بوده و کنترلی روی احساسش نداشته را غیرقابلاعتماد ارزیابی کردند، آنها همچنین اظهار داشتند که احتمالاً از دوست شدن با اینگونه افراد اجتناب خواهند کرد.
مطالعه چهارم از روشی با رویکردی تجربی استفاده کرده است. در آن شرکتکنندگان در طول زندگی روزمره خود، با فواصل تصادفی پیامهای متنی دریافت میکنند و آنها را وادار میکند تا به یک نظرسنجی پاسخ دهند.
هر بار، شرکتکنندگان خاطرنشان میکردند که آیا اخیراً دچار کنترل لحظهای در کنترل خود شدهاند یا خیر، و آیا کسی از آن اطلاع داشته است یا خیر. آنها همچنین نشان دادند که آیا در حال حاضر احساس تنهایی یا طردشدگی دارند یا خیر. مجدداً همانطور که پیشبینی شده بود، همه کسانی که از عدم خودکنترل عمومی خبر داده بودند تمایل داشتند بگویند احساس تنهایی و طردشدگی بیشتری دارند. در مجموع، این ۴ مطالعه شواهد محکمی درباره ادعای استاورووا و همکارش شد که عدم خودکنترلی در افراد باعث میشود توسط دیگران طرد شوند، بنابراین احساس تنهایی بیشتری خواهند داشت.
اگر متوجه شدید شما هم مشغول گفتن و انجام کارهایی هستید که موجب دور شدن اطرافیان از شما میشود، میتوانید برای یادگیری تکنیکهای خودکنترلی و مهارتهای تعامل اجتماعی آموزش ببینید.
با این کارها میتوانید خود را از تاریکی تنهایی بیرون بیاورید و در سایه روابط معنادار قرار بگیرید.