اختلال بی اعتنایی مقابله‌ای، ازجمله اختلالات روانی است که به‌طور معمول در کودکان رایج است و هنگامی‌که علائم موجود تأییدی بر وجود اختلال سلوک نباشد.
روانشناسان علائم نافرمانی همراه با خشم را به اختلال بیاعتنایی مقابله‌ای ربط میدهند.
کودکانی که دچار چنین اختلالی هستند به‌قدری به لجبازی کردن خود ادامه میدهند تا موجب آزار و خشم و عصبانیت شود و در نهایت تنش ایجاد میکنند.
اختلال بیاعتنایی مقابله‌ای به‌طور عمده در کودکان پیش‌دبستانی دیده میشود.
این دسته از کودکان خیلی کم‌حوصله هستند و اصلاً تحمل کافی برای انجام کارهایشان ندارند. این کودکان به دلیل رفتار غیرعادی که دارند بخصوص در مدارس و محیطهای آموزشی موجب عصبانیت مدیران و معلمهای خود میشوند و به‌راحتی تنش و اختلال درست میکنند.
این کودکان اصلاً خلق وخوی آرامی ندارند و همیشه خشمگین و عصبی هستند.
در برابر افراد دیگر خیلی تهاجمی و سرکشانه رفتار میکنند تا جاییکه منجر به دعوا میشود و از دیگر علائم این اختلال میتوان به دشمنی، کینه‌توزی و همچنین رفتارهای مردم‌آزاری اشاره کرد.
روانشناسان به این نتیجه رسیده‌اند علاوه بر عوامل ژنتیکی که میتواند بر ایجاد این اختلال مؤثر باشد، عوامل محیطی و تربیتی کودک هم تأثیرگذار است.
برای مثال رفتارهای خصمانه والدین با فرزندان، تنبیه بدنی آنان و همین‌طور نادیده گرفتن احساسات کودکان میتواند بسیار تأثیرگذار باشد.
این کودکان به‌محض اینکه رفتاری برخلاف میلشان ببیند عصبانی میشوند و با شدت هرچه تمام آن را نشان میدهند چرا که به‌هیچ‌وجه قادر به کنترل هیجانات و بخصوص عصبانیت خود نیستند.
بسیار زودرنج هستند و به‌راحتی از اطرافیان خود کینه میگیرند و درصدد نشان دادن این خشم و کینه هستند.
نه‌تنها هیچ‌گاه از رفتار اشتباه خود اظهار ناراحتی و پشیمانی نمیکنند بلکه همواره دیگران را مقصر اشتباهات خود میدانند.
از آنجایی که سلامت روان در کودکی میتواند آینده‌ای با سلامت روان در بزرگ‌سالی را رقم بزند، مشورت با روانشناس متخصص جهت درمان این اختلال ضروری به نظر میرسد.
