اختلالات بدشکلی بدن
از آنجائی که انسان موجودی است که به زیبایی ظاهری خود اهمیت میدهد و آراستگی و زیبایی در میان جوامع انسانی نوعی امتیاز مثبت محسوب میشود در نتیجه توجه به هر گونه اختلال رفتاری که به‌ظاهر او مربوط میشود حائز اهمیت خواهد بود.
اختلال بدشکلی بدن یا خود زشت انگاری از جمله اختلالاتی است که به‌طور جدی سبب ضعف عملکردی اجتماعی در افراد میشود و افرادی که دچار این بیماری هستند کیفیت زندگی‌شان به‌شدت پائین آمده و در برخی اشخاص حتی ممکن است موجب خودکشی شود و اعتمادبه‌نفس این‌گونه افراد به دلیل بدبینی و تنفری که از اندامشان دارند پایین آمده و هیچ‌گونه انگیزه‌ای برای ارتقا سطح زندگی خود ندارند.
افراد در سنین بین ۱۸ تا ۳۵ سال غالباً بیشتر دچار چنین اختلالی میشوند چراکه توجه به‌ظاهر در این سنین بین افراد شایع است.
حتی گاهی میزان نارضایتی از اندام به حدی میرسد که افراد در پی جراحی‌های پزشکی پرخطر سلامتی خود را به خطر میاندازند.
و طبق تحقیقات روانشناسان در این زمینه زنان بیش از مردان از این اختلال رنج میبرند.
گاهی ممکن است فردی که از چنین اختلالی رنج میبرد از بسیاری اختلالات روانی همچون افسردگی و اضطراب رنج ببرد.
گاهی بعضی افراد حتی با داشتن ظاهری مناسب و زیبا باز هم احساس خوبی نسبت به خود ندارند و این موضوع موجب آزار آن‌ها میشود مثلاً ایراد گرفتن از مو و پوست حتی اندام‌ها و دست و پای خود ، اینکه دائم در حال شکایت و راهی برای ایجاد تغییر هستند ولو اینکه با ایجاد تغییر باز هم موجبات رضایت آن‌ها فراهم نمیشود.
در اینجا فقط و فقط از طریق کمک گرفتن از روانشناس و گفتار درمانی میتوان به درمان این اختلال کمک کرد.
این‌گونه افراد بیش از حد درباره ظاهر خود وسواس به خرج میدهند و درنهایت همیشه چیزی برای ایراد گرفتن در خود پیدا میکنند.
عدم رضایت از شکل ظاهری سبب میشود نتوانند به‌درستی و با اعتمادبه‌نفس در اجتماع حضور داشته باشند که قطعاً این موضوع آسیب‌های جدی به آن‌ها وارد میکند.
